Transport drogowy jest najczęściej wykorzystywany w celu przewożenia niebezpiecznych materiałów. Przewóz tego typu ładunków regulują w dużej mierze przepisy ADR, europejskiej umowy dotyczącej międzynarodowego transportu towarów szczególnie groźnych. Umowa ta zawiera ponadto szczegółowy wykaz materiałów niebezpiecznych oraz regulacje prawne dotyczące stosowania opakowań, oraz cystern do przewozu.
Europejska umowa ADR (The European Agreement Concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road) została sporządzona w Genewie w 1957 roku, a jej tekst ulegał wielokrotnym modyfikacjom. Dodatkowo w naszym kraju obowiązuje ustawa z dnia 11 sierpnia 2011 roku o przewozie towarów niebezpiecznych. Celem tych regulacji prawnych jest ograniczenie ryzyka wiążącego się z transportem środków zagrażających zdrowiu ludzkiemu oraz środowisku przyrodniczemu.
Co należy zaliczyć do towarów niebezpiecznych?
Materiały niebezpieczne to wszystkie te towary, których przewóz jest zabroniony bądź dopuszczony na szczegółowych zasadach określonych regulacjami prawnymi. Wykaz tego typu materiałów można znaleźć w tabeli A europejskiej umowy ADR. Zgodnie z prawem zaliczono do nich między innymi takie substancje, jak chlorowodór, azotyn metylu, sproszkowany cyrkon, ciekłe smoły, nitrogliceryna w roztworze alkoholowym, azotan amonowy, fosforek magnezowy i wiele innych.
Materiały niebezpieczne to ponadto naboje do broni, amunicja dymna, zapalniki elektryczne, bomby i miny z ładunkiem rozrywającym, proszek do oświetlania błyskowego, pasta prochowa, silniki rakietowe, petardy wybuchowe oraz wiele innych dźwiękowych czy błyskowych urządzeń wybuchowych.
Sposób przewozu materiałów niebezpiecznych
Towary niebezpieczne, które zostały wymienione w europejskiej ustawie ADR w transporcie drogowym mogą być przewożone głównie w przeznaczonych do tego celu cysternach, czyli dużych zbiornikach transportowych. Ponadto przewóz tego typu towarów możliwy jest także luzem (bezpośrednio w skrzyni pojazdu) oraz w opakowaniach ładunkowych.